Dajesz mi tyle powodów, ile gwiazd na niebie bym odeszła.
Dajesz mi tyle złych słów, ile kropel deszczu spada z nieba, a ja jestem.
Powiedz mi, czy to Ty trzymasz mnie, czy to ja trzymam Ciebie.
To przerażająca miłość, bo zaplątaliśmy się w sieci utkanej z naszych pragnień o bycie idealnym.
Daję Ci tyle powodów, ile melodii grzmi, gdy burza nadchodzi byś mnie kochał.
Daję Ci mój żar, by wzniecić płomień, który nigdy nie powinien stać się naszym powietrzem.
Chłopcze z wnętrzem wypełnionym ogniem i lodem, czy to apokalipsa dopiero je zniszczy?
Czy apokalipsą będzie, gdy odejdę byś zrozumiał, że miłość rozwija się jak kwiat, który dopiero co zasadziłeś w swoim ogrodzie ?
Lecz wtedy wygrają pozostali, a ja już nie wrócę,
bo nasienie mojego kwiatu pochłonie ziemia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz