Rose - "Popłynę"

W mojej głowie wszystko boli dwa razy mocniej.
Moje łzy są gorzkie, bo w nich zamknięty jest mój żal.
Ale przygryzam wargi i idę w drugą stronę niż ta, w którą odwróciłeś wzrok.
Na horyzoncie widzę wschód słońca, dziecięce twarze, na których króluje uśmiech wiecznej naiwności.
Możesz jeszcze dogonić moją dłoń i popłynąć ze mną do krainy czerwonych róż, by zmienić mrok w blask.
Tylko Bóg wie, jak próbowałam zostać Twoją myślą dającą Ci siłę, by spełniać sny.
Gdy przekroczę już lasy, góry i łąki pełne wspomnień, nie będę czuła nic.
Silniejsza o ból, piękniejsza o uczucie, będę pamiętać smak Twoich ust.
Bo może kiedyś się spotkamy i podziękujemy sobie, że zmieniliśmy się w herosów walczących o blask srebrnych gwiazd.
Wtedy ból zmieni się w moc, a łzy zdobędą posmak słodkiego zapachu bzu.
Jestem diamentem, który mogłeś zmienić w skarb, a rzuciłeś w zapomniany kąt.
Jestem przyszłością, którą możesz stracić, gdy nie będziesz trwał w promieniach księżycowego światła otulajacego nasze pragnienia.