Rose - "Mam"

Jego dusza zagubiona pomiędzy byciem na ziemi, a lataniem po niebie.
Rozumiem go, przez to jest w moim sercu.
Żyjący dla sławy, uczący się wielkiej namiętności,
dzieci myślące, że świat powstał tylko dla nich.
Sen w jego ramionach, miłość na złocistym żytnim polu,
widziałam gwiazdy w odcieniu purpurowej czerni.
Byłam w zimie mojego życia, gdy on stał się moim latem.
Jednak jego blask nie będzie trwał wiecznie.
Chce być jego kompasem, lecz nie potrafię wskazać północy.
Przerażona dziewczynka chce ukryć się w otchłani drzew wyznaczających horyznot.

Jedyne co mam to upadłą wolność,
chodź pokażę ci jak biec, by moment stał się wiecznością.
Kochanie, jeżeli chcesz uciec weź mnie ze sobą.
Usypiajmy razem słońce i budźmy księżyc.
Tańczmy w rytm wolnego dźwięku wiatru.
Utop mnie w tafli cierpkiego oceanu i zagraj moją ulubioną piosenkę, bym mogła spłonąć.
Jestem twoim zatrutym owocem, lecz błogosławionym rządzą i pięknem.

Rose- "Zostań"

Gorąca czerwień i głęboki błękit płyną w moim bladym ciele.

Żeglujesz po ich ścieżkach na tratwie szukając przystani.

Obiecałeś, że uciekniemy w Twoim Chevrolecie z wiatrem, który ułoży nasze włosy.

Na moich ustach różowa szminka, w odcieniu Twojej zarumienionej skóry.

Byłam dziewczynką zamkniętą w ciele kobiety, gorącej jak lato, złośliwej jak dziecko. 

Zobacz co zrobiłeś.

Teraz jestem kobietą zamkniętą w ciele białej tygrysicy, a moje serce tańczy.

Usypmy naszą ścieżkę płatkami róży, rosnącej w ogrodzie Afrodyty.

Znajdź mnie kiedy zgubię drogę i powiedz jak wrócić,

by znaleźć się w Twoich ramionach, by spróbować wina przy zachodzie słońca.

Odpocznij chwile, a zostanę z Tobą do rana.

Daj mi otrzeć Twoje zmęczone łzy, a zamienię je w diamenty.

Jestem tym czego pragniesz, ale gubisz się, bo każdy chce Cię zasmakować.

Piękni ludzie, mają piękne problemy,

a ja jestem tylko zepsutą panienką, zasypiającą przy dymie unoszącym się z ust.

Jestem tak olśniona.

Czy powiesz światu, że odchodzisz z córką Światła i Ciemności? 

Usypmy naszą ścieżkę płatkami róży, rosnącej w ogrodzie Afrodyty.

Znajdź mnie kiedy zgubię drogę i powiedz jak wrócić,

by znaleźć się w Twoich ramionach, by spróbować wina przy zachodzie słońca.

Odpocznij chwile, a zostanę z Tobą do rana.

Rose- "Cisza"

Nie słyszę śpiewu ptaków.
Nie widzę wiatru tańczącego między nagimi łodygami.
To dźwięk ciszy.
Nie słyszę psa, który szczeka na małego chłopca.
Nie widzę uśmiechu zakochanych par.
To dźwięk ciszy.
Witam Ciemności, znów wróciłaś by porozmawiać.
Chcesz by myśli wyszły z serca,
by dusza wzniosła się nad wyżyny i dotknęła dźwięku światła.
Dotknij więc moich ramion i wskaż mi drogę.
Posłuchaj moich słów i powiedz, że nie pochłonął ich ciszy dźwięk.
Ale już nie boję się zguby, bo wierzę w melodie światła.
Wierzę w pola pełne maków,
w drzewa pnące się do chmur,
w potężną burze, która kocha deszcz,
bo wiem, że pośród nich zniknie ciszy dźwięk.

Rose- "Żar"

Zobaczyłeś we mnie dobro.
Usłyszałeś moją cichą modlitwę.
Zapatrzyłeś się w blady odcień moich ust.
Poczuj ból, radość, gorzki smak wypowiedzianych przez siebie słów.
Bóg schował we mnie deszcz, by zgasił mój ogień.
Pocałunek o poranku, dłoń przy dłoni, oddech który ogrzewa ciało.
On się żarzy, a krople parują.
Czemu igrasz ze Stwórcą?
Trzymaj mnie, bo kocham latać.
Skacz ze mną, płacz, krzycz,
a wylądujemy na lawendowym pustkowiu.

Rose- "Pokaż świat"

To zdarzyło się kiedy mech zasłonił błyszczący pancerz tej skały.

To zdarzyło się kiedy deszcz spadł w słoneczny dzień.

W rękach z bezbronnym kwiatem bzu, pokazał świat.

Tak szybko zbadał każdy płat, jakby bał się, że wypadnie mu z rąk.

To zdarzyło się kiedy drzewa zaczęły zrzucać ubranie.

To zdarzyło się kiedy anioły zaczęły zasypiać na chmurach.

On pielęgnował swój skarb, by nie zrzucił z siebie fioletu.

Stali się silni, razem, on z kwiatem bzu w ramionach.

Słoneczne dni, w jego oczach widać świt.

Słoneczne dni, ubrana w najpiękniejszy fiolet.

Słoneczne dni, zawsze patrzą w jedną stronę. 

W rękach z bezbronnym kwiatem bzu, pokazał świat.

Rose- "Kwiat"

Wiem, że kiedy liście spowije brąz będę mądrzejsza o parę słów.

Wiem, że kiedy liście spadną z węgar ja będę tańczyć wśród konarów.

Ale boję się, że coś mi powie płacz dziewczyno, byłaś ślepa.

Z czarną opaską na oczach wędrować będę przez pola,

nie wiedząc czy to Twoja ręka mnie prowadzi.

Czy inne kwiaty skuszą Twój węch?

Czy wyrwiesz moją łodygę wraz z korzeniami?

Czy może będziesz pielęgnować mój kwiat?

Walczyć o niego z całych sił,

mimo innych kolorów dokoła.

Wiem, że kiedy bzy znów zakwitną, uśmiechniesz się na ich widok.

Wiem, że kiedy świat owieje się zielenią, z Twoich oczu ucieknie strach.

Mam nadzieję, że mój kwiat będzie nadal rósł w Twoim ogrodzie,

jako ten, który pomógł Ci przetrwać szarość.